Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η εξέταση της επίδρασης της χρήσης tablet στην εκμάθηση της πάσας με δάχτυλα και στην ικανοποίηση από την προπόνηση αρχάριων αθλητριών Πετοσφαίρισης. Στην έρευνα συμμετείχαν 40 αρχάρια κορίτσια ακαδημιών, ηλικίας 10-12 ετών (MO=9,48, TA=.79). Οι συμμετέχουσες χωρίσθηκαν τυχαία σε δυο ομάδες, την πειραματική (Π.Ο. Ν= 22 ) και την ομάδα ελέγχου (Ο.Ε. Ν=18). Στις ασκούμενες της Π.Ο. εφαρμόστηκε ένα παρεμβατικό πρόγραμμα εκμάθησης της δεξιότητας της πάσας, με τη χρήση tablet και με τις μεθόδους της αμοιβαίας διδασκαλίαςκαι της αυτοδιδασκαλίας. Οι ασκούμενες της Ο.Ε. ακολούθησαν το τυπικό πρόγραμμα προπόνησης για την εκμάθηση βασικών δεξιοτήτων, χρησιμοποιώντας τη λεκτική ανατροφοδότηση της προπονήτριας. Η παρέμβαση διήρκεσε 5 εβδομάδες με συχνότητα δύο φορές την εβδομάδα και διάρκεια μια ώρα. Στο τέλος της παρέμβασης οι αθλήτριες των δυο ομάδων αξιολογήθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά στην μάθηση της πάσας, επιπλέον οι αθλήτριες της πειραματικής ομάδας συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ικανοποίησης από το πρόγραμμα, των Duda και Nicholls (1992), το οποίο προσαρμόστηκε στην Ελληνική γλώσσα από τους Papaioannou, Milosis, Kosmidou και Tsigilis (2002). Η ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, έδειξε ότι οι ασκούμενες και των δυο ομάδων έμαθαν τη δεξιότητα, αλλά οι αθλήτριες της Π.Ο. ήταν καλύτερες τόσο στην ποιοτική, όσο και στην ποσοτική αξιολόγηση της πάσας. Οι αθλήτριες της Π.Ο. απάντησαν ότι τους άρεσε η προπόνηση και ότι τη βρήκαν ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική. Επομένως, προτείνεται στους προπονητές και καθηγητές Φ.Α. να χρησιμοποιούν την τεχνολογία και συγκεκριμένα τα tablets στη διδασκαλία και εξάσκηση νέων δεξιοτήτων, γιατί εκτός από αποτελεσματικό, κάνει το μάθημα και πιο ελκυστικό.
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει την επίδραση δύο εκπαιδευτικών παρεμβάσεων (Πλήρως Εμβυθιστικών Εικονικών Περιβαλλόντων και Τυπικών Δραστηριοτήτων), στην ανάπτυξη/βελτίωση της Ικανότητας Σύμπτωσης παιδιών ηλικίας 8-10 στην Πετοσφαίριση και στην αξιολόγηση της απόλαυσης του παιχνιδιού. Στην έρευνα, συμμετείχαν 48 αθλήτριες πετοσφαίρισης ηλικίας 8-10 ετών, οι οποίες χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ισάριθμες ομάδες (ν=16), δύο πειραματικές (ΠΕΕΠ και ΤΔ) και μία ομάδα ελέγχου. Ως εργαλείο αξιολόγησης της ΙΣ χρησιμοποιήθηκε το “Bassin Anticipation Timer” (Lafayette Instruments), και για την αξιολόγηση της απόλαυσης, η αντίστοιχη μεταβλητή του ερωτηματολογίου ΑΔΑΣΠΜΕ των Ho, Lwin, Sng και Yee (2017). Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων της ΙΣ χρησιμοποιήθηκε η Two Way Repeated Measures ANOVA και για το ερωτηματολόγιο independent samples t-test. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά στις δυο πειραματικές ομάδες μεταξύ αρχικής και τελικής μέτρησης στην ΙΣ σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Παράλληλα, δε διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των ασκούμενων των ομάδων διαφορετικής παρέμβασης ούτε στην ΙΣ ούτε στη μεταβλητή της απόλαυσης του παιχνιδιού. Συμπερασματικά, οι συμμετέχουσες, ανεξάρτητα από την ομάδα παρέμβασης που ανήκαν ανέπτυξαν στον ίδιο βαθμό την ΙΣ και απόλαυσαν στον ίδιο βαθμό συμμετοχή τους στα ΠΕΕΠ και στις ΤΔ, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Η έρευνα αυτή δύναται να προτείνει στους προπονητές εργαλεία, ευχάριστα και απολαυστικά για τα παιδιά, προκειμένου να αναπτύξουν/ βελτιώσουν την ΙΣ.
Ο σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η καταγραφή των τεχνικό-τακτικών στοιχείων όλων των ομάδων που συμμετείχαν στις τελικές φάσεις των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων Ποδοσφαίρου Γυναικών, από το 1οΠαγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Κίνα το 1991 έως και το 8Ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γαλλία το 2019. Για την καταγραφή στοιχείων χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές αναφορές της FIFAκαι άλλες σχετικές με το άθλημα του ποδοσφαίρου των γυναικών επιστημονικές μελέτες,. Hτεχνικό-τακτική ανάλυση διαδραματίζει καθοριστικό παράγοντα στην ανάπτυξη του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Με την πάροδο του χρόνου, υπήρξε βελτίωση των τεχνικών και τακτικών συμπεριφορών τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο και παράλληλα βελτίωση της φυσικής κατάστασης των αθλητριών του ποδοσφαίρου. Ακόμη, παρατηρήθηκε να μειώνεται το χάσμα ανάμεσα στις ομάδες που έφθαναν στον τελικό και στις ομάδες που δεν κατάφερναν να φθάσουν μέχρι εκεί. Η συνεχής αύξηση των συμμετεχουσών ομάδων στις διοργανώσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου των Γυναικών, η κάλυψη από τα Μ.Μ.Ε., η συνεχώς αυξανόμενη προσέλευση των θεατών στα γήπεδα και η βελτίωση των υποδομών και των μέσων ανάλυσης και γενικότερα η επιστημονική προσέγγιση αποτελούν ισχυρότατες ενδείξεις της ανάπτυξης και της προοπτικής του αθλήματος.
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η αξιολόγηση των σωματομετρικών και φυσιολογικών χαρακτηριστικών σε αθλήτριες ποδοσφαίρου και η σύγκριση των αποτελεσμάτων μεταξύ των διαφορετικών αγωνιστικών κατηγοριών και διαφορετικών αγωνιστικών θέσεων, καθώς και η σύγκριση με δεδομένα από τη διεθνή βιβλιογραφία. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 44 αθλήτριες ποδοσφαίρου που αγωνίζονταν στις 3 εθνικές κατηγορίες του ελληνικού πρωταθλήματος τη σεζόν 2018-2019 (Α΄ Εθνική n=17, Β΄ Εθνική n=14, Γ΄ Εθνική n=13). Έγινε αξιολόγηση των σωματομετρικών χαρακτηριστικών (ύψος και βάρος με ηλεκτρονική ζυγαριά και αναστημόμετρο και ποσοστό σωματικού λίπους με τη μέθοδο των δερματοπτυχών). Επίσης αξιολογήθηκαν με εργοσπιρομέτρηση τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά (VO2max, vVO2max, AT, vAT) των αθλητριών μέσω μέγιστης δοκιμασίας σε δαπεδοεργόμετρο. Η ανάλυση των στοιχείων που προέκυψαν από τις μετρήσεις έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 25.Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι οι αθλήτριες της Α΄ Εθνικής είχαν χαμηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους καθώς και καλύτερη VO2maxσε σχέση με τις αθλήτριες των δύο χαμηλότερων κατηγοριών. Επίσης παρατηρήθηκε ότι οι αθλήτριες της Γ΄ Εθνικής υπερίσχυαν σε κάποιες παραμέτρους έναντι των αθλητριών της Β΄ Εθνικής. Τέλος, οι αθλήτριες της μεσαίας γραμμής είχαν χαμηλότερο ποσοστό λίπους και καλύτερη VO2maxαπό τις αθλήτριες των υπόλοιπων θέσεων.
Η εικόνα σώματος είναι μία πολυδιάστατη και πολυπαραγοντική αντίληψη που θρέφει το υποκείμενο για το σώμα του. Η παρούσα έρευνα είχε σκοπό να εξετάσει τις κοινωνικο-πολιτισμικές στάσεις για την εμφάνιση, το Κοινωνικό Σωματικό Άγχος και την χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης μεταξύ ασκούμενων γυναικών και ανδρών και την πιθανή σχέση των παραπάνω παραγόντων μεταξύ τους πριν την εποχή του Covid-19. Στην έρευνα συμμετείχαν 203 άτομα, εκ των οποίων τα 72 αθλούνταν σε ατομικό άθλημα, τα 122 σε ομαδικό ενώ μόνο τα 9 δεν αθλούνταν στο παρελθόν. Οι συμμετέχοντες/ουσες συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο «Κοινωνικο-πολιτισμικές στάσεις προς την εμφάνιση-4» (SATAQ-4) και την Κλίμακα Κοινωνικού Σωματικού Άγχους και χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ). Από τα αποτελέσματα παρατηρήθηκε ότι δεν υπήρξαν διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών στις κοινωνικοπολιτισμικές στάσεις προς την εμφάνιση και η εσωτερίκευση-αθλητικό/μυώδες σώμα ήταν υψηλότερη από την εσωτερίκευση-λεπτό σώμα. Η πίεση από τα ΜΜΕ ήταν υψηλότερη από την πίεση από την οικογένεια και τους φίλους. Παράλληλα αποδείχθηκε ότι οι ασκούμενες και ασκούμενοι των ομαδικών αθλημάτων δήλωσαν μεγαλύτερη προπονητική ηλικία και χαμηλότερη εσωτερίκευση-λεπτό σώμα σε σύγκριση με των ατομικών αθλημάτων. Τέλος, η ενεργή δημόσια χρήση αποδείχθηκε ως η πιο διαδεδομένη, με τις γυναίκες, να παρουσιάζουν ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά απ’ ότι οι άνδρες. Συνίσταται μελλοντικές έρευνες να ερευνήσουν τις επιδράσεις των στερεοτύπων περί ιδανικού του σώματος μεταξύ πληθυσμών με διαφορετικά ενδιαφέροντα, καθώς και να εστιάσουν στις διαφορές μεταξύ ασκούμενων συμπεριλαμβάνοντας στην έρευνα τους παράγοντες προπονητική ηλικία και είδος άσκησης. Επιπλέον, προτείνεται η περαιτέρω μελέτη της χρήσης των ΜΚΔ και για τα δύο φύλα, ειδικά μετά το πέρας του Covid-19.